اقعا شرکت Nintendo و Super Mario Odyssey، نه تنها خیلی خوب مخاطبانشان را میشناسند، بلکه بخوبی هرچه تمام تر سنگدل ترین انسان ها را هم با Mario و شخصیت های دوست داشتنی اش، به خنده و شادی و خوشی فرا میخوانند.
اگر دلتان تنگ شده تا با خاطرات خود در سال های ابتدایی قرن بیست و یکم باری دیگر زندگی کنید، Mafia: Definitive Edition یک فرصت طلایی است،
شینجی میکامی، با بازی The Evil Within بار دیگر نشان داد که میتواند اثر بقا و ترس را در صنعت ویدیو گیم سرپا نگه دارد، و به راحتی توانست یک آی پی بزرگ را برای بتسدا به ارمغان بیاورد
بازی که نویسنده اش Sam lake افسانه ای باشد، قطعا باید انتظار یک شاهکار را از آن داشت، شاهکاری که قرار نیست خیلی ساده همه چیز را به مخاطبانش هدیه کند، و باید در خصوص داستان پیچیدگی های بسیاری را تحمل کرد.
شاید هنوز هیچ بازی پس از Inside، مرا مجذوب خود نکرده باشد. اگر ملاک بازی برای شما داستان است، Inside را شروع کنید؛ اگر ملاک بازی برای شما سرگرمی است، بازهم Inside را شروع کنید.
بازی Resident Evil 8 Village، دنباله ای شایسته برای نسخه قبلی خود است، دنباله ای که از کمتر مشکلاتی برخوردار است و به خوبی دارد پیش می‌رود، و این مجموعه را به مانند نسخه هفتم از منجلاب نسخه ششم در میاورد.
بازی Limbo یک شاهکار است، شاهکاری که سیلی محکمی به من بود تا دیگر این عنوان بازی ها را دست کم نگیرم، شاهکاری که درست در زمانی که بازی ویدیویی را یک سرگرمی ساده میدیدم، به من فهماند که یک بازی میتواند به اندازه یک فیلم و یا یک رمان و شاید بیشتر از آنها، بهتر و لذت بخش تر باشد.
در تاریخ ویدیو گیم اهانت به یکسری شخصیت ها نیز ممکن است، باعث زیر سوال رفتن آبروی شما باشد، اینکه گیمر باشیم و بیایم به شخصیت های نمادین و تاریخ سازی مثل Master Chief توهین کنیم، قطعا نشانه یک حماقت بزرگ است؛
استودیو سی دی رد پراجکت با ساخت عنوانی جاه طلبانه بنام Cyberpunk 2077 از روی یک لبه تیغ عبور کرد، شاید جدید ترین دستپخت این استودیو لهستانی با نقد های بسیاری در مبحث عملکرد فنی روبرو باشد
