بررسی بازی A Plague Tale: Innocence

: موش، طاعون، شهر = مرگ

امروز به سراغ بازی A Plague tale: innocence رفتیم، بازی که در سال 2019 برای پلتفرم های نسل هشتم و در تابستان سال 2021 برای پلتفرم های نسل نهم یعنی Ps5 و Xbox Series X/S عرضه شد؛

بازی که توسط استودیو مستقل فرانسوی بنام آسوبو (Asobo Studio) ساخته و توسط Focus Entertainment عرضه شد، و در همان ابتدای کار خود همه را مجذوب و میخکوب عملکرد بی نظیر خوب خود کرد و حالا قرار هست دنباله این اثر نیز ساخته و عرضه شود؛ امروز میخواهیم بازی A Plague tale: innocence را بررسی کنیم و بگوییم آیا این بازی لیاقت این همه تحسین را داشته یا فقط در مورد آن بزرگنمایی شده؛ با ما همراه باشید…

بازی در عصر شیوع بیماری طاعون در جریان است، عصری که جهان را وارد شوکی عمیق کرد، داستان بازی A Plague tale: innocence دارای داستانی احساسی است، داستان دختری بنام Amicia که کارکتر اصلی بازی است و برادری کوچک و بیمار بنام Hugo دارد، که هردو از خانواده ای اصیل هستند و به یکباره همه چیز زندگی آنها به لحاظ جایگاه برعکس میشود و همان اول بازی از تاج و تخت پادشاهی پرت میشوند و تمام فکرشان این میشود که خود را فقط به جایی برسانند که پناهگاهی برای آنها باشد؛ جایی که از آسیب، اول موش ها و دوم کسانی که به خون آنها تشنه هستند، در امان باشند.

شخصیت پردازی های بازی واقعا مثال زدنی است و آدم را مجذوب خود میکند، به قدری داستان های افراد خوب نوشته شده است که شخصیت پردازی بجای دیالوگ های سطحی، با سناریو های تراز اول، ساخته شده است.

نحوه روایت بازی بسیار استاندارد است و حتی یک چاله خالی از خود باقی نمیگذارد؛ و در آخر پایان بندی داستان که من را دیوانه وار منتظر نسخه دوم گذاشت.

در کل، در بخش داستان با یک اثر بسیار بی نظیر و خوش ساخت روبرو هستیم که باید آن را فقط و فقط تحسین کرد.

حرف آخر را اول میگویم:

(( اگر حوصله و صبر بازی های مخفی کاری را دارید، پس حتما این بازی را انجام دهید.))

ویژگی مخفی کاری و اکشن نسبتا کم ولی خوب بازی و همچنین استفاده از یک تیرکمان برای پرتاب سنگ بشدت این بازی را دلچسب کرده، پازل های خوب و خوش فرم این بازی موجب شده که ما با یک بازی ساده روبرو نباشیم؛

هرچند که ویژگی های دوال سنس کنسول پلی استیشن ۵ بسیار این بازی را دلچسب تر و بهتر کرده و ما را مجذوب خود می‌کند، ولی خب نمیتوان گفت گیمپلی بازی ایرادی ندارد، باید گفت هوش مصنوعی بد همراهان در بازی انگاری عملا به قصد شکست خوردن ما طراحی شده است!

در کل بازی مکانیزم های مخفی کاری دارد که لذت بخش است، و سیستم مبارزات بازی هم بر همین اساس طراحی شده است و همچنین سیستم Crafting بازی نیز از مزیت ها و عناصر خوب بازی بشمار میرود، که بخوبی میتواند بازی را برای کاربران چالش برانگیز بکند.

گرافیک این بازی شاید در نگاه اول چه در نسل هشتم و چه در نسل نهم ساده بنظر برسد، ولی باید بپذیریم که این بازی ها را باید کمی برای گرافیک برایشان کوتاه بیایم و توقع گرافیک بسیار قوی نداشته باشیم، اما میتوان گفت در نسل نهم با اضافه شدن قابلیت های سخت افزاری این نسل ما با گرافیک بهتری روبرو هستیم، ولی هنوز باید گفت که این بازی به لحاظ فنی اثر خارق‌العاده ای به شمار نمی‌رود و ما با اثر بی نقصی روبرو نیستیم و بعضی از انیمشین های چهره در بازی بشدت توی ذوق مخاطب میزند و ما همان اول مصنوعی بودن این انیمیشن ها را احساس میکنیم.

هرچند که این بازی به لحاظ ویژگی های هنری و بصری بسیار صحنه های چشم نوازی را به نمایش می‌گذارد و ما باید اعتراف کنیم که ما با بازی بسیار زیبایی به لحاظ تصویر سازی روبرو هستیم؛ از غروب آفتاب و جنگل ها گرفته تا صبح زود شهر های قرون وسطی.

موسیقی بازی در یک کلام باید گفت :(( بی نظیر است ))،

موسیقی که جایگاهش را میداند و انقدر شنیدنی است که هم اکنون در پلی لیست برترین آثار موسیقی متن تاریخ بنده قرار گرفته است.

موسیقی که بخوبی آشوب طاعون، آشوب به فنا رفتن یک خانواده را نشان میدهد و حس مرگ یک شهر را در گوش های مخاطبان اجرا میکند.

و در آخر باید بگویم:

((کی گفته موسیقی تصویر ندارد؟!

موسیقی این بازی به تنهایی میتواند تصویر را بر بوم تصور انسان نقاشی کند.))

بازی A Plague tale: innocence با داستان و ابعاد هنری بسیار خوب خود نشان داد که مستحق ساخت دنباله ای ارزشمند و بهتر است و تیم استودیو Asobo به خوبی توانستند یک بازی داستان محور قوی و مخفی کاری خوب بسازند و طرفداران صنعت ویدیو گیم را مجذوب خود کنند؛

پس اگر شما هم طرفدار بازی های داستان محور قوی هستید و حوصله و صبر برای بازی مخفی کاری را دارید، بازی A Plague tale: innocence را حتما بازی کنید و از آن لذت ببرید؛

و قول میدهم که آخر کار مثل من کلاه از سر برمیدارید و این بازی را ایستاده تشویق میکنید.